بعضی آدم ها اون قدر خوبن که نبودشون برای آدم غیر قابل تحمله.این آدم ها با کارهاشون قلب آدم رو شاد می کنن.این آدم ها اون قدر دوست داشتنی اند که جدایی ازشون سخته ولی گاهی اوقات آدم مجبور می شه که ازشون جدا بشه.
توی این هفته هایی که گذشت اتفاقات زیادی افتاد.اون قدر زیاد که بعضی هاشون حتی یادم نمیاد.بهار امسال هم خیلی قشنگه ولی نمی دونم چرا برای من با بهار های گذشته فرق داره.اصلا همه چیز فرق کرده.همه چیز یه طور دیگه شده.نمی دونم این تغییرات خوبه یا نه.
برای بعد کنکور برنامه های زیادی دارم که ان شاء الله انجامشون می دم.اول از همه می خوام گواهینامه ی رانندگیم رو بگیرم.بعد می خوام مجموعه ی داستان های کوتاهی رو که نوشتم رو ویرایش کنم و یه تعداد داستان کوتاه دیگه هم بهش اضافه کنم و بعد می گردم دنبال یه ناشر تا چاپشون کنه.حتی اگه چاپ نشدن باز هم به نوشتن ادامه می دم.باید یه اسم خوب هم برای مجموعه داستانم پیدا کنم.دنبال یه اسم خاص می گردم.نمی دونم نوشته هام خوبن یا نه،ولی به هر حال خودم دوستشون دارم.
اسم کلی کتاب رو یادداشت کردم که بعد کنکور بخونمشون.
باورتون می شه کلی فیلم و انیمیشن هم هست که می خوام نگاهشون کنم.کلی هم کتاب هست که می خوام بخونم.
می خوام اگه خدا بخواد چند تا زبان دیگه هم یاد بگیرم.
فقط یه چیزی نگرانم کرده.نتیجه ی کنکور.اگه نتونم اون نتیجه ای رو که می خوام،بگیرم چی؟نهایت سعی خودم رو می کنم تا به نتیجه ی مطلوب برسم.نمی ذارم این افکار و گفته های منفی روی راه و افکارم اثر بذاره.نمی ذارم این افکار منفی افق های روشن پیش رویم رو تیره کنه و نذاره اون ها رو ببینم.نمی ذارم این افکار روی تلاشم اثر بذاره.تلاشم رو چندین برابر می کنم.خدا هم توی این راه به من کمک می کنه.خدایا،کمکم کن.
دوستان برام دعا کنین.
❐بعدالتحریر 1:از "استاد هـ.س" هم خیلی ممنونم.هم چنین از "ن" عزیز.به من خیلی روحیه می دن.ازشون خیلی ممنونم. :)❐
درباره این سایت