:))))))

این روزها کم تر وقت می کنم در خیالاتم غرق بشم.در افکارم.زندگی جدی این روز ها به خیلی از آدم ها اجازه ی فکر کردن نمی ده.خیلی ها درگیر چیزهایی هستن که اون چیزها کم ترین ارزشی توی زندگی ندارن.بعضی اوقات هم آدم ها به جای این که بذارن راهی که انتخاب کردن براشون شیرین باشه،تلخش می کنن.نمی گم خودم جزو این آدم ها نیستم.اتفاقا خودمم گاهی اوقات مثل همین آدم ها می شم.ولی خوبه که سعی کنیم نذاریم زندگی برامون تلخ بشه.به نظرم سختی های زندگی تلخ نیستن.سختی های زندگی رو با تلخ کردن زندگی یکی ندونین.اتفاقا این سختی ها و پستی بلندی های زندگین که زندگی رو زیبا می کنن.فرض کنین؛یک زندگی روتین که همه چیز رو بدون تلاش یک باره داری.این طوری دیگه شیرین نمی شه.منظورم رسیدن به هدف ها هست.رسیدن به هدف ها وقتی شیرینه که برای اون هدف ها تلاش کرده باشی. ؛)))) مگه نه؟؟؟؟؟